Με αφετηρία δύο μεγάλες αγάπες, τη θάλασσα και το surfing από τη μία, την τέχνη και το design από την άλλη, και μέσα από μία σύγχρονη οπτική της surf κουλτούρας και του μοντέρνου τρόπου ζωής, ο lacopo οραματίστηκε και έκανε πραγματικότητα το project Dear Ride.
Γεννήθηκε στην Αθήνα και από μικρός έζησε κοντά στη θάλασσα, αφού ξεκίνησε το windsurfing στην ηλικία των οκτώ ετών και σύντομα άρχισε να λαμβάνει μέρος σε αγώνες σε όλο τον κόσμο, σημειώνοντας αρκετές επιτυχίες. Αργότερα άρχισε να ασχολείται με το surfing, το οποίο γρήγορα κυριάρχησε στη ζωή του.
Σπούδασε στην Αγγλία, στο Πανεπιστήμιο του Πλίμουθ, όπου ακολουθώντας την αγάπη του για τη θάλασσα, πήρε πτυχίο στον τομέα Marine Composites Technology. Καθώς το ενδιαφέρον του για την τέχνη και το σχέδιο άρχισε να καλλιεργείται και λόγω της ελληνοϊταλικής καταγωγής του, μετακόμισε στο Μιλάνο, όπου έλαβε το Masters of Arts in Product Design από τη διάσημη σχολή Domus Academy. Στη συνέχεια, δούλεψε στο Μιλάνο και τη Νέα Υόρκη, όπου επικεντρώθηκε στο design. Σήμερα, ζει μεταξύ Αθήνας και Λος Άντζελες, συνεχίζει να δημιουργεί υπέροχα έργα τέχνης και πρόσφατα άνοιξε ένα χώρο αφιερωμένο στο design που συναντά τη μαγεία της θάλασσας και του surf.
Πότε και πώς ξεκίνησες να κάνεις surfing;
Ξεκίνησα windsurf σε ηλικία 8 ετών και μέχρι τα 18 έκανα πρωταθλητισμό στην κατηγορία RS:X, εκπροσωπώντας την Ελλάδα στο εξωτερικό. Την ίδια στιγμή δοκιμάζαμε με την υπόλοιπη ομάδα/συναθλητές τις ικανότητες μας στο surf περιστασιακά, όταν οι συνθήκες δεν ήταν για windsurf και στο τέλος επικράτησε.
Τι σε γοητεύει στο surf;
Για μένα το surf είναι το πιο υγιές ναρκωτικό. Το συναίσθημα που σου προσφέρει είναι μοναδικό. Σου προσφέρει μια μοναδική ελευθερία και σύνδεση με τη φύση. Γίνεσαι κομμάτι της, γιατί πρέπει να την καταλαβαίνεις, να διαβάζεις τον καιρό και να αντιδράς, να προσαρμόζεσαι γρήγορα ανάλογα με τις συνθήκες, όποτε αυτομάτως πρέπει να καταφέρεις να μιλάς τη γλώσσα της. Την ίδια στιγμή, προσφέρει μια ταπεινότητα, νιώθεις ότι είσαι ένα τίποτα όταν βλέπεις τη δύναμη της φύσης και των κυμάτων! Αυτό το ανάμεικτο feeling που σου προσφέρει το surf σε κάνει να σέβεσαι πολλά πράγματα, προπάντων τη φύση και να μην υπερεκτιμάς τις ικανότητές σου. Επίσης, το surf σου προσφέρει το απόλυτο playground: είσαι εσύ, αέρας, θάλασσα και μια σανίδα, τι άλλο θες; Και καλή παρέα αν γίνεται.
Σε ποια μέρη του κόσμου έχεις σερφάρει και πού θα έλεγες ότι έχεις συναντήσει τα καλύτερα κύματα;
Όλα τα μέρη είναι μοναδικά και έχουν τις δικές τους ομορφιές! Mερικά από τα μέρη που έχω σερφάρει είναι Σάντα Κρουζ, Σαν Ντιέγκο, Λος Άντζελες όπου ζούσα, Φουερτεβεντούρα, Πορτογαλία, Ιταλία, Αγγλία, Μαρόκο… Δυστυχώς ακόμη δεν έχω πάει Ασία. Τις καλύτερες αναμνήσεις σίγουρα τις έχω από Μαρόκο και Πορτογαλία. Βusy line up και στις δυο περιστάσεις, αλλά τα κύματα άνοιγαν χωρίς σταματημό! Όμως, το homespot, Βουλιαγμένη, εκεί που ξεκινήσαμε, δεν το αλλάζεις!
Πες μου κάποιες από τις καλύτερες ή πιο επικίνδυνες στιγμές που έχεις ζήσει στο νερό.
Μία από τις πιο scary καταστάσεις ήταν στην Αγγλία όπου σπούδαζα, στο Νιουκουέι στην Κορνουάλη, οπότε ήταν και τα πρώτα χρόνια με το surf. Είχαμε μπει με φίλους από το Πανεπιστήμιο και ενώ στην αρχή οι συνθήκες ήταν normal, μετά από καμιά ώρα που ήμασταν στο νερό, άρχισε να μπαίνει το high tide και να φουσκώνουν τα κύματα και εμείς να λέμε, τι γίνεται εδώ… Ο κόσμος είχε αρχίσει να βγαίνει, εμείς δεν το καταλάβαμε, μέχρι που ήρθε η ακτοφυλακή με jet ski για να μας ειδοποιήσει να βγούμε, γιατί η φάση πήγαινε για town in! Φάγαμε μερικά ωραία πλυντήρια και τελικά καταφέραμε να βγούμε. Άλλο ένα scary moment ήταν στην Πορτογαλία. Ήμουν με ένα φίλο, είχε κακοκαιρία και άρχισε η παλίρροια να μας τραβάει προς τα μέσα στον ωκεανό με απίστευτο ρεύμα. Δεδομένου ότι ήταν το δεύτερο session της ημέρας, ήμασταν dead και παλεύαμε να βγούμε στην παραλία τουλάχιστον καμιά ώρα.
Ποια είναι η γνώμη σου για το surfing στην Ελλάδα;
Αν και τα τελευταία χρόνια ήμουν έξω, τώρα που γύρισα βλέπω ότι έχει αναπτυχθεί πολύ. Βλέπεις όλο και περισσότερο κόσμο να ξεκινά, ενώ έχει ανέβει πολύ και το επίπεδο τα τελευταία χρόνια. Επίσης, υπάρχουν πολλές εταιρείες και άνθρωποι που το προμοτάρουν και κάνουν εξαιρετική δουλειά. Το θέμα, όμως, είναι ο κόσμος να ξεκινά για το σωστό λόγο, όχι απλά για τη “φάση”, αλλά για το άθλημα, γιατί σε μαθαίνει πολλά πράγματα εντός και εκτός νερού και το βασικό όπως είπα πριν, σεβασμό! Να σέβεσαι τη θάλασσα και τους υπόλοιπους που είναι στο νερό. Επίσης, τις προτεραιότητες, είναι βασικό, που δυστυχώς δεν το βλέπεις συχνά εδώ.
Ποιες διαφορές βλέπεις ως προς τις συνθήκες και τη νοοτροπία στη χώρα μας και στο εξωτερικό;
Δυο πράγματα. Πρώτον, έξω το surf δεν το κάνουν απλά για τη φάση, για να πουν ότι “κάνουν surf”, αλλά γιατί το ζουν και το πιστεύουν σαν άθλημα και για ό,τι σου προσφέρει εκτός από το lifestyle.
Δεύτερον, στο νερό, τις περισσότερες φορές, όχι πάντα και αναλόγως πού είσαι, βλέπεις ότι έχουν αυτογνωσία σχετικά με το επίπεδό τους. Οι αρχάριοι θα είναι έξω-έξω στην παραλία, οι γνώστες πιο μέσα στο line up, κλπ. Εδώ δυστυχώς δεν γίνεται αυτό.
Τι είναι για σένα τέχνη και πώς μπήκε στη ζωή σου;
Πάντα μου άρεσε και εκτιμούσα την τέχνη και το design. Η ενασχόλησή μου πιο “σοβαρά” ήρθε όταν πήγα για Master στο Μιλάνο, όπου σπούδασα design. Τι είναι τέχνη, είναι πολύ υποκειμενικό. Με μια πρόταση, όπως έχει πει ο πιο διάσημος ακόμα εν ζωή καλλιτέχνης, Jeff Koons, “Art is not what happened inside the object but inside the viewer“. Επίσης, τέχνη για μένα είναι και τα πιο απλά πράγματα, όπως προσεγμένα daily life αντικείμενα που καταφέρνουν να είναι την ίδια στιγμή χρήσιμα, χρησιμοποιήσιμα και όμορφα, γιατί και αυτά θέλουν τη μαεστρία τους.
Πώς προέκυψε το Dear Ride και ποια είναι η φιλοσοφία του;
Το Dear Ride προέκυψε από μία προσωπική αναζήτηση, πριν από πέντε χρόνια, όταν τελείωσα το Master. Πώς μπορούμε να παντρέψουμε τη μοντέρνα αρχιτεκτονική και το design με την κουλτούρα του surf, χωρίς να φθείρουμε τίποτα από τα δυο; Έτσι βγήκε η πρώτη μου σανίδα, επενδυμένη με teak καπλαμά, εμπνευσμένη από τα σκάφη Riva.
Θεωρείς ότι η έμπνευση από τη θάλασσα και το surfing ήταν αναπόφευκτη για τα έργα σου;
Η θάλασσα και το surf δεν είναι μόνο βασική αξία σε ό,τι κάνω στα έργα μου, αλλά και στη ζωή μου. Αυτά τα δυο στοιχεία έχουν επηρεάσει πολύ μεγάλο μέρος της ζωής μου.
Τι υλικά χρησιμοποιείς;
Οι σανίδες είναι από fiberglass και επενδεδυμένες με διάφορα είδη καπλαμά, ξύλου και τσιμεντοκονίας. Επίσης, πρόσφατα έβγαλα και μαρμάρινη σανίδα, όχι φωτογραφία μαρμάρου, κανονικό μάρμαρο!
Τι πιστεύεις ότι κάνει τα έργα σου μοναδικά;
Μοναδικό, μεγάλη κουβέντα… Σύμφωνα με την έρευνα που έχω κάνει και αφού έχω καταφέρει να πάρω παγκοσμίως την πατέντα του design, μπορώ να πω πως οι σανίδες μου, όπως είναι σχεδιασμένες και τοποθετημένες δεν τις κάνει κανείς άλλος, τουλάχιστον ως σοβαρή ενασχόληση. Σχετικά με τα άλλα έργα, προσπαθώ να φέρω την κουλτούρα και το feeling του surf και της θάλασσας στους μοντέρνους χώρους σε μορφή τέχνης.
Πού μπορεί να βρει κανείς τη συλλογή έργων Dear Ride;
Άνοιξα το showroom μου στην οδό Δούσμανη 3, στη Γλυφάδα. Εκεί μπορείτε να βρείτε τα πάντα. Στείλτε μου ένα μήνυμα στο Instagram νωρίτερα, για να κλείσουμε ένα ραντεβού. Επίσης, έργα μου υπάρχουν σε διάφορα μαγαζιά, όπως Βαρούλκο, Κrabo, Ιnterni Mykonos.
