Ο Νικόλας ασχολήθηκε από μικρή ηλικία αθλητικά με το υγρό στοιχείο, μέσα από την κολύμβηση και το πόλο, μία σχέση που αργότερα εξελίχθηκε και επαγγελματικά, με τη ναυαγοσωστική. Σπουδάζοντας στα ΤΕΦΑΑ Αθηνών και ολοκληρώνοντας τις μεταπτυχιακές σπουδές του, κατάλαβε ότι ενώ είχε δοκιμάσει πληθώρα αθλημάτων, το μόνο που κράτησε αμείωτο το ενδιαφέρον του και μάλιστα για τόσο μεγάλο χρονικό διάστημα, αφού ήδη έχουν περάσει πάνω από 10 χρόνια, είναι το surf. Πλέον, δεν μπορεί να φανταστεί τη ζωή του χωρίς αυτό. Σήμερα, ανήκει στην ομάδα του Surfing Crete.
Ποια είναι η σχέση σου με τη θάλασσα;
Θα μπορούσα να πω η καλύτερη. Ως νησιώτης, μεγάλωσα κοντά στο νερό, το οποίο με οδήγησε να ασχοληθώ με την κολύμβηση και το πόλο. Μετά τις σπουδές μου στη Γυμναστική Ακαδημία, η σχέση αυτή δυνάμωσε καθώς ασχολήθηκα επαγγελματικά με την ναυαγοσωστική, ενώ το… γλυκό έδεσε με τη γνωριμία μου με το surfing.
Πότε και πώς µπήκε το surf στη ζωή σου;
Κάτι παραπάνω από μια δεκαετία πριν. Αν θυμάμαι καλά ήταν το 2008-9 όταν χλεύαζα ένα φίλο μου, που τον είδα με σανίδα του surf σε ένα beach bar. Του έλεγα πειραχτικά: “Πού νομίζεις ότι είσαι, στην Καλιφόρνια;” και άλλα τέτοια. Στη Γυμναστική Ακαδημία, όμως, μας έλεγαν “μην κρίνεις αν δεν δοκιμάσεις“. Οπότε, στα επόμενα 30 δευτερόλεπτα του λέω: “Άντε, να έρθω να δω τι κάνεις“, γελώντας ακόμα ειρωνικά. Φαντάσου κλασικό scene, που σου λέει ο άλλος, έλα να δοκιμάσεις, οπότε πιάνω κι εγώ τη σανίδα με ύφος. Μου λέει ο φίλος μου: “Μην κάνεις τίποτα, μην προσπαθήσεις να σηκωθείς, απλά πήγαινε body board και πες μου πώς θα νιώσεις“. Τα υπόλοιπα φαντάζομαι τα ξέρεις, ένα παιδί τρελό από χαρά με χαζό χαμόγελο. Το μόνο που θυμάμαι είναι να του λέω, “δεν ξέρω πόσο κάνει μια σανίδα, απλά σήμερα αγοράζω μία οπωσδήποτε“, και έτσι έγινε. Τελικά, όχι μόνο γνώρισα το surf, αλλά με τα χρόνια έγινε κομμάτι της ζωής μου και της καθημερινότητας μου, ώστε να ασχοληθώ ενεργά και να είμαι πλέον στην ομάδα του Surfing Crete. Φίλε Σπύρο, χίλια ευχαριστώ για τη γνωριμία που μου έκανες με το άθλημα αυτό!
Έχεις κάποιους αθλητές ως πρότυπα;
Σε αυτήν την ερώτηση θα ακούσεις σίγουρα κλισέ απαντήσεις. Ναι, είμαι και εγώ fan του Kelly Slater ως υπεραθλητή του surfing, αλλά σαν χαρακτήρα και ιδεολογία αγαπώ τον Rob Machado, γιατί αφιερώθηκε στην ιδέα του surf παρατώντας το pro tour. Από την άλλη, ως προς το style μου αρέσει ο Dave Rastovich, έχει πολύ flow.
Τι είναι αυτό που σε κέρδισε στο surf;
Θα απαντήσω λίγο ανορθόδοξα. Το surf είναι αρκετά κουραστικό, ειδικά όταν είναι πολύωρο και σε δύσκολες συνθήκες. Κάποιες φόρες σε απαιτητικές περιπτώσεις παλεύεις δύο λεπτά με τα κύματα για να βρεθείς στο τέλειο σημείο, έτσι ώστε να πάρεις το κύμα το οποίο θα είναι κατά μέσο όρο 10 δεύτερα ride. Έχω ακούσει επανειλημμένως την κλασική ερώτηση, “μα καλά μπαίνετε στο κρύο, παλεύετε με κύματα τόση ώρα, για 10 δεύτερα βόλτας; Είστε τρελοί!”. Δεν έχει αναρωτηθεί κανείς, λοιπόν, ότι αυτοί οι “τρελοί” που παλεύουν με τα κύματα, κάτι πρέπει να εισπράττουν; Γιατί το κάνουν άραγε; Κάτι θα υπάρχει!
Θα ακουστεί περίεργο, αλλά δεν κατάφερα να βρω σε άλλο άθλημα μέχρι τώρα -και δοκίμασα ουκ ολίγα- αυτή τη μίξη χαράς, απομόνωσης, αδρεναλίνης. Καταρχάς, η χαρά που λαμβάνεις όταν είσαι πάνω στο κύμα (ride) είναι πραγματικά ανεξήγητη. Κατά δεύτερον, είναι αξιοθαύμαστο το πώς καθαρίζει το μυαλό σου όταν είσαι στο νερό περιμένοντας το κύμα, από έγνοιες, προβλήματα, έχεις απόλυτη ηρεμία. Τέλος, αυτή η αναμονή φυσικά έχει την ανταμοιβή της όταν έρθει το set, που σου προσφέρει αρκετή δόση αδρεναλίνης και χαράς, όπως προανέφερα.
Πού θεωρείς ότι µπορεί να βρει κανείς τις καλύτερες συνθήκες για surfing στην Ελλάδα;
Σίγουρα όλη η Ελλάδα προσφέρεται για surfing. Έχουμε ιδανικές συνθήκες ειδικά στην Κρήτη, από όπου ζω και κατάγομαι, αφού έχουμε πληθώρα επιλογών, βόρεια, δυτικά ή νότια. Άλλα μέρη είναι η Πελοπόννησος, η Ικαρία, η Πάργα, ακόμα και η Βουλιαγμένη στην Αθήνα, αν και έχει αρκετό κόσμο εκεί (γέλια).
Σε ποια µέρη εκτός Ελλάδας έχεις σερφάρει και ποιες είναι οι εντυπώσεις σου από εκεί;
Έχω πάει σε όλη τη βόρεια Ισπανία με φίλους surfers από Χανιά, καθώς και στον ποταμό Eisbach στο Μόναχο της Γερμανίας. Στην Ισπανία κατάλαβα ότι ο ωκεανός είναι διαφορετικός. Έχει κάποιες απαιτήσεις το ίδιο το περιβάλλον και τα άτομα γύρω σου. Για παράδειγμα, πρέπει να τελειοποιήσεις το duck dive σου, γιατί το χρειάζεσαι πραγματικά για να φτάσεις εκεί που πρέπει, όπως επίσης ότι οι surfers εκεί είναι πιο έμπειροι, με συνέπεια να τα δίνεις όλα για να τους πάρεις κύμα σε paddle. Όσον αφορά στο Eisbach, εκεί και αν είναι απαιτητικά, αφού οι Έλληνες δεν έχουμε εμπειρία από ορμητικά ποτάμια. Δεν το μετράω όμως, γιατί είχα πολύ λίγο χρόνο, είχε αρκετό κόσμο και κρύο. Έκανα κάποιες προσπάθειες, πολλές τούμπες λέμε (γέλια), πολύ ωραία εμπειρία, αλλά ο κίνδυνος να χτυπήσει άσχημα η σανίδα ήταν μεγάλος. Όχι τίποτα άλλο, ήταν νοικιασμένη σανίδα και φοβόμουν (γέλια).
Πες μου την καλύτερη, τη χειρότερη και την πιο επικίνδυνη surf εμπειρία που έχεις ζήσει.
Καλύτερη εμπειρία νομίζω ήταν μια επική μέρα στην Παλαιόχωρα στα Χανιά. Κύμα μεγάλο, με τρομερή δύναμη η οποία σε πηγαίνει με δύναμη αρκετά μέτρα, έχοντας όμως από πάνω σου ένα καλοσχηματισμένο γαλαζοπράσινο wall. Αν δεν υπάρχει φωτογραφία από εκείνη τη μέρα, ό,τι και να λέω είναι λίγο, πραγματικά.
Χειρότερη εμπειρία νομίζω ήταν στην Ισπανία, στο Rodo Pantin. Ήταν μια μέρα πριν το παγκόσμιο γυναικών και μπήκαμε για surf μαζί με τις κυρίες, χωρίς να το ξέρουμε. Μάλιστα, μας φαινόταν τόσο μικρό το κύμα, που λέγαμε ότι τσάμπα μπαίνουμε. Τελικά στα set, όταν σκεφτόμασταν να πάρουμε κύμα και ξεκινούσαμε paddle, πάντα βλέπαμε τις γυναίκες να μας λένε “NO NO NO”, οι οποίες ήδη έραβαν τα κύματα. Λέω, θα ξεκινήσω νωρίτερα το paddle full speed, δεν γίνεται, φαινομενικά ήμουν και σε καλύτερο σημείο. Ε, ξανά τα ίδια, “NO NO NO” και μας πέταγαν σπρέι, συγκεκριμένα είδα την Alana Blanchard! Αισθάνθηκα πραγματικά τόσο μικρός… Δεν έχασα όμως το κουράγιο μου. Στηριζόμουν στη δύναμή μου και αυτές στους τόνους εμπειρίας τους!
Πιο επικίνδυνη εμπειρία νομίζω ήταν το 2012, μια μέρα που στο Σφηνάρι έβγαζε κοντά στα πέντε μέτρα κύμα. Καταρχάς θα πω ότι ήταν ανεύθυνο να μπεις σε τέτοια μέρα, πρέπει να σέβεσαι τη φύση. Safety first, είναι νόμος. Τέλος πάντων, ήταν τόνοι νερού όταν ερχόταν set. Αν βρισκόσουν σε point για να πάρεις κύμα, κοιτούσες κάτω και ήταν σαν πολυκατοικία, ενώ έβλεπες να κουνιούνται κάτι κοτρόνες λες και ήταν τσιγαρόχαρτα. Φαντάσου δύναμη το νερό, έσπασαν πέντε leash εκείνη τη μέρα. Σε wipe out με κρατούσε από κάτω τόση ώρα, γιατί μου ήρθαν δύο κύματα συνεχόμενα στο κεφάλι, που αφού προσπάθησα τόσο πολύ να βγω στην επιφάνεια, άρχισα να κάνω διαθήκη. Τελικά όλα καλά! Την κρίσιμη στιγμή, ήθελε ηρεμία.
Πέρυσι έλαβες μέρος στα Hellenic Surfing Games που πραγματοποιήθηκαν στα Χανιά. Πες μας πώς έζησες αυτή την εμπειρία ως αθλητής, αλλά και φέτος ως συνδιοργανωτής από την πλευρά του Surfing Crete.
Αγωνιστικά, θα πω ότι μόνο που λαμβάνεις μέρος σε ένα τέτοιο event, ανεβαίνει η ψυχική σου διάθεση κατακόρυφα. Βλέπεις τέντες με χορηγούς, τον πίνακα των heats, κριτές, drones και περιμένεις τη σειρά σου με ανυπομονησία. Όταν φορέσεις το jersey και αρχίσει το heat, ανεβαίνει η αδρεναλίνη και τότε είναι η ώρα για να τα δώσεις όλα. Απλά ο καλύτερος κερδίζει.
Από την άλλη, η συνολική διαδικασία της διοργάνωσης ενός τέτοιου event απαιτεί μια αρίστη συνεργασία φορέων και ιδιωτών για την πραγματοποίησή του. Εμείς, από τη μεριά του Surfing Crete ως συνδιοργανωτές, μοχθήσαμε για το πλάνο και την οργάνωση, ενώ η βοήθεια από την HSSA και τους κριτές ήταν καθοριστική για να ολοκληρωθεί με επιτυχία η διοργάνωση. Υπήρχε για δεύτερη συνεχή χρονιά αρκετό ενδιαφέρον, με συμμετοχές από αθλητές από όλη την Ελλάδα, ακόμα και Έλληνες που ζουν στην Αμερική. Το μέρος και το swell έπαιξαν το ρόλο τους προφανώς, καθώς μας προσέφεραν ιδανικά κύματα για το event. Μακάρι να γίνουν και άλλα ανάλογα events, ώστε να προωθηθεί το surfing περισσότερο!
Τι κάνεις εναλλακτικά όταν δεν υπάρχει κύµα;
Τη μισή μου μέρα τη σπαταλάω στην εργασία μου, αλλά στον υπόλοιπο ελεύθερο χρόνο, θα ασχοληθώ με τα της γυμναστικής, αφού αυτό σπούδασα. Σε καιρό ηλιοφάνειας υπάρχει και μια άλλη εναλλακτική, να πάμε για skate carver το οποίο βοηθάει το surf.
Ως surf instructor, τι θα έλεγες σε κάποιον που ξεκινά τώρα να ασχολείται με το surf;
Σίγουρα θα πρότεινα να απευθυνθεί σε μια σχολή surf, με πιστοποιημένους εκπαιδευτές ή γυμναστές, έτσι ώστε με τα κατάλληλα μαθήματα και υποδείξεις να χαρεί το άθλημα αυτό, χωρίς μεγάλη ταλαιπωρία, χάσιμο χρόνου και κόστος. Έτσι, θα λάβει όλες τις απαραίτητες πληροφορίες, κανόνες και tips, ώστε να κάνει άλματα βελτίωσης. Πλέον, το να πας να αγοράσεις μια σανίδα ότι να ‘ναι και να παλεύεις μόνος σου, αποδεικνύεται χρονοβόρο και κοστοβόρο.
Πόσο εύκολο είναι να μάθει κανείς surf στην Ελλάδα, λόγω ιδιαιτερότητας συνθηκών και κύματος;
Πιστέψτε με αρκετά εύκολο. Απλά θέλει σωστή καθοδήγηση, υπομονή και επιμονή!
Πώς πιστεύεις ότι θα µπορούσε να αναπτυχθεί περισσότερο το surf στην Ελλάδα;
Σε ιδανικές συνθήκες, θα ήθελα το κράτος, ομοσπονδίες και φορείς να είχαν μια άριστη συνεργασία και θέληση για να προωθηθεί το άθλημα αυτό, αλλά αν εμβαθύνεις απογοητεύεσαι, γιατί είμαστε χρόνια πίσω λόγω γραφειοκρατίας. Γίνονται βέβαια μία-δύο διοργανώσεις το χρόνο, αλλά και πάλι χρειάζεται από όλους μεγαλύτερη προσπάθεια, ειδικά τώρα που το surfing θα είναι Ολυμπιακό άθλημα. Πιστεύω ότι τα επόμενα χρόνια θα υπάρξει μεγάλη ανοδική πορεία στο άθλημα αυτό στην Ελλάδα. Ήδη υπάρχει τα τελευταία πέντε χρόνια! Αν ο καθένας βάλει το λιθαράκι του, προφανώς θα έχουμε θετική έκβαση και αποτελέσματα.
