“Και απογειωνόμαστε… Τελικός προορισμός Peniche, Πορτογαλία. Ένας ευνοϊκός προορισμός για κάθε Έλληνα surfer. Κοντινός, προσιτός και με spots για όλα τα επίπεδα. Η Πορτογαλία είναι προετοιμασμένη για την άφιξη των surfers. Οι ενδείξεις στο αεροδρόμιο για την παραλαβή των σανίδων και η ενοικίαση αυτοκινήτων με σχάρες οροφής ως στάνταρ εξοπλισμό, είναι μόνο η αρχή. Τις πρώτες ώρες δεν δεχτήκαμε πολλές οπτικές πληροφορίες, πέρα από τους μεγάλους αυτοκινητόδρομους και την περιοχή Consolacao, όπου βρισκόταν το κρεοπωλείο που ονομάσαμε σπίτι για τις ημέρες του ταξιδιού μας.
Όταν φτάσαμε στο Consolacao αντικρίσαμε ένα καλοκαιρινό θέρετρο των Πορτογάλων, που όπως ήταν λογικό ήταν έρημο. Κατεβασμένα στόρια και οι μόνες ενδείξεις ζωής μερικά αδέσποτα σκυλιά. Το σπίτι βρισκόταν στον τελευταίο όροφο μιας μικρής πολυκατοικίας με επικλινή οροφή, με αποτέλεσμα να χρειάζεται να είσαι σκυφτός σε πολλά σημεία του. Αν εξαιρέσεις τους τοίχους που ήταν διακοσμημένοι με πλακάκι μπάνιου όπως στα κρεοπωλεία (εξού και το όνομα) και τις καθημερινές συζητήσεις για το ποιος είναι ο καλύτερος τρόπος για να κάνεις μπάνιο και να χρησιμοποιείς την τουαλέτα, λόγω του χαμηλού ταβανιού, το σπίτι ήταν τέλειο για τη χρήση που το θέλαμε. Δηλαδή, να αποτελεί τη βάση μας ανάμεσα στις αναζητήσεις μας για τα καλύτερα spots. Έτσι, κάθε βράδυ πέφταμε για ύπνο έχοντας μόνο το επόμενο session στο μυαλό μας.
Με εκτεθειμένες παραλίες στον Ατλαντικό ωκεανό, ακατάπαυστο δυτικό swell και ατελείωτα χιλιόμετρα ακτογραμμής, η περιοχή του Peniche έχει κύμα τις περισσότερες μέρες του χρόνου. Εκτός αυτού, η χερσόνησος χωρίζει σχεδόν στη μέση τον ωκεανό, δημιουργώντας έτσι παραλίες που κοιτάνε βορειοδυτικά και νοτιοδυτικά αντίστοιχα, δίνοντας σου την δυνατότητα να κανείς surf πάντα με offshore, ακόμα και με άπνοια, ενώ μερικά μέτρα πιο κάτω επικρατούν συνθήκες τυφώνα. Έτσι, κάθε πρωί γινόταν ένα μικρό meeting για να βρούμε τις καλύτερες παραλίες, και ακολουθούσε το κατάλληλο searching για να βρούμε ποιο κύμα μας αρέσει περισσότερο.
Επισκεφτήκαμε σχεδόν όλα τα spots της γύρω περιοχής, αφιερώνοντας κάθε ημέρα σε ένα-δύο spots. Στα κύματα του ωκεανού, εκτός από τη διεύθυνση του αέρα και του swell, έχει μεγάλη σημασία και η φάση της παλίρροιας. Οπότε χρειάστηκε πολλές φορές να αλλάξουμε spot για αυτό το λόγο, κυνηγώντας πάντα την καλύτερη ποιότητα κύματος.
Αποκορύφωμα όλων των sessions που κάναμε, αποτέλεσε η ημέρα που οι «μεγάλοι» της παρέας αποφάσισαν να πάρουμε έναν guide, προκειμένου να μας δείξει και άλλα spots της Πορτογαλίας. Αν και το μέρος που καταλήξαμε, το Gigi, ήταν πολύ κοντά στις παραλίες του Baleal που κάναμε συνήθως surf, εκείνη η μέρα ήταν επική. Δύο μέτρα faces, κυρίως δεξιά κύματα, με τουλάχιστον 50 μέτρα ride και ελάχιστο κόσμο, και μόνο αυτό θα μπορούσε να αποτελέσει τον λόγο που κάναμε το συγκριμένο ταξίδι.
Προφανώς δεν θα αντέχαμε να κάνουμε surf και τις επτά μέρες παραμονής μας στην Πορτογαλία. Έτσι, η τέταρτη μέρα ήταν ένα δώρο. Με προγνώσεις που έδιναν 6.5 μέτρα στην παραλία του Supertubos και 10 μέτρα στη Nazare, ήταν η τέλεια ευκαιρία για διάλειμμα. Ξεκινήσαμε το πρωί με προορισμό το ακρωτήρι της Nazare. Όταν φτάσαμε, αυτό που αντικρίσαμε ήταν κάτι πρωτόγνωρο. Μπορούσες να ακούσεις τα κύματα να σπάνε από εκατοντάδες μέτρα μακριά, ενώ η ατμόσφαιρα ήταν θολή από το σπρέι των κυμάτων. Όταν τελικά ανεβήκαμε στον περίφημο φάρο, σχεδόν μπορούσαμε να καταλάβουμε το τράνταγμα του βράχου καθώς χτυπούσαν επάνω του τα τεράστια κύματα.
Συνεχίσαμε την ημέρα μας παρακολουθώντας ζωντανά τον καθιερωμένο αγώνα του WSL στο Supertubos. Οι λέξεις είναι λίγες για να περιγράψω αυτή τη διοργάνωση. Βρεθήκαμε μόλις μερικά μέτρα μακριά από τους top αθλητές και τους παρακολουθήσαμε στα heats. Και ενώ έχουμε δει πολύ πιο εντυπωσιακά βίντεο και τρικ από αυτά που βλέπαμε εκείνη την ώρα, ακόμα και η πιο απλή στροφή ήταν τόσο εντυπωσιακή από κοντά, που σε άφηνε κατάπληκτο.
Κάπως έτσι, έφτασε στο τέλος του το ταξίδι μας στην Πορτογαλία. Είδαμε πολλά ωραία τοπία, κάστρα και παραλίες. Αλλά κυρίως, είδαμε μια κοινωνία που έχει αγκαλιάσει το surf και έχει αναπτυχθεί γύρω από το άθλημα που αγαπάμε. Όταν έκλεινα τα αεροπορικά εισιτήρια, πίστευα ότι θα επισκεφτώ μια χώρα σε παρόμοια κατάσταση με την Ελλάδα. Όμως, αυτό που αντίκρισα, ήταν μια πλήρως ευρωπαϊκά ανεπτυγμένη χώρα. Αυτό το ταξίδι ήταν μόνο μια γεύση και σκοπεύω να γυρίσω πίσω για όλα αυτά που δεν “γεύτηκα”. Εις το επανιδείν Oceano Atlantico. Obrigado!”.
