Όσοι ζουν στα νότια προάστια της Αθήνας, σίγουρα έχουν πετύχει κάπου το Δημήτρη. Είτε στο δρόμο με το χαρακτηριστικό του beach buggy, είτε στην παραλία της Βουλιαγμένης ή της Βάρκιζας, τις περισσότερες φορές με τους δύο γιους του. Η ζωή του είναι συνδεδεμένη με τη θάλασσα. Ο Δημήτρης ξεκίνησε από το windsurf, κάνοντας για πολλά χρόνια πρωταθλητισμό. Έχει πολλές διακρίσεις στο ενεργητικό του, τόσο ως αθλητής, όσο και μετέπειτα ως προπονητής, ενώ το 1992 έκανε το διάπλου του Αιγαίου με windsurf, ξεκινώντας από τη Βάρκιζα για να καταλήξει στα Χανιά. Σαν προπονητής έχει φέρει περισσότερα από 60 διεθνή μετάλλια. Επίσης, ασχολείται με την ελεύθερη κατάδυση. Το surf μπήκε στη ζωή του το 1999 και το SUP surf το 2014.

Πώς έγινε αυτή η στροφή από το windsurf στο surf;
Στην Ελλάδα υπήρχε η προκατάληψη ότι δεν γίνεται να κάνεις surf, αφού δεν έχουμε τα κύματα της Χαβάης. Κάποια στιγμή, ένα κατάστημα με είδη windsurf έφερε σανίδια της BIC από πολυαιθυλένιο. Αποφασίσαμε με τον Παύλο Χειλαδάκη να αγοράσουμε, για να δούμε τι κάνουν αυτές οι σανίδες. Είχαμε την επιθυμία να δοκιμάσουμε. Θεωρούσαμε ότι το surf θα ήταν εύκολο, κάτι το οποίο σαφώς ήταν λάθος. Έτσι, ξεκινήσαμε μαζί με τον Παύλο την περιπέτεια. Εκείνο το απόγευμα είχε σοροκάδα. Κάναμε το πρωί windsurf και το απόγευμα surf. Μιλάμε για μια εποχή που στο line up της Βουλιαγμένης ήταν 3-4 άτομα. Με τον καιρό ανακαλύψαμε πόσο φανταστικό σπορ είναι το surf και αρχίσαμε να ασχολούμαστε μόνο με αυτό. Εγώ πούλησα όλα τα πράγματα του windsurf. Αργότερα είχα ένα τραυματισμό στο ισχίο, με αποτέλεσμα να μην μπορώ να εξελιχθώ όσο ήθελα, οπότε δοκίμασα το SUP surf, καθώς δεν έχει την κίνηση του pop up. Είναι εξίσου ωραίο, πιο εύκολο από το surf και δεν με ενοχλεί.

 

Τι σε έχει κερδίσει σε αυτό;
Η διαφορά του surf με το kitesurf, το windsurf, κλπ, είναι ότι στο πρώτο δεν υπάρχει σταθερή συνιστώσα. Στο windsurf έχεις τον αέρα. Στο surf κάθε κύμα είναι ένα διαφορετικό αίνιγμα που πρέπει να λύσεις. Πώς πρέπει να το πάρεις, αριστερά ή δεξιά, θα σπάσει ή όχι. Ενώ στο windsurf μαθαίνεις, κρατάς τη μάτσα και πηγαίνεις σταθερά, δεν έχει εναλλαγή. Στο surf, αν περιμένεις το κύμα εκεί που είσαι, θα έρθει σπασμένο. Πρέπει να το κυνηγάς. Επίσης, η αίσθηση όταν παίρνεις ένα κύμα είναι μοναδική. Δεν συγκρίνεται με την αίσθηση που σου προσφέρουν όλα τα άλλα αθλήματα. Ως γυμναστής, πιστεύω ότι το surf και το SUP είναι από τα πιο multi σπορ, γυμνάζουν όλο το σώμα. Είσαι αθλητής όταν ασχολείσαι με αυτό. Σε αυτό το σημείο θα ήθελα να ευχαριστήσω την οικογένεια Μαρκαντωνάτου και την Billabong Greece για την υποστήριξη που μου παρέχουν τα τελευταία δέκα χρόνια.

Ποια surf-εμπειρία θα ξεχώριζες και γιατί;
Νομίζω ότι αυτό που έχει χαραχθεί στη μνήμη μου, είναι το πρώτο ταξίδι στις Μαλδίβες το 2005, με τον Παύλο και τον Βασίλη Καραγεωργίου, όπου μπήκα σε ένα φανταστικό spot. Κάναμε ένα boat trip και ανακαλύπταμε σημεία μοναδικά, όπου ήμασταν μόνοι μας, χωρίς καθόλου κόσμο. Ήταν φανταστικά, glassy, δέκα αξέχαστες μέρες στον Ινδικό.

Βουλιαγμένη / Photo: Albena Todorova

Που προτιμάς να κάνεις surfing στην Ελλάδα;
Το αγαπημένο μου spot είναι η Βουλιαγμένη, είναι πολύ φιλικό, αν και τελευταία με τόσο κόσμο έχει γίνει επικίνδυνο.

Ποιοι είναι οι κανόνες που υπάρχουν στο surf και θα πρέπει να γνωρίζουν όσοι ασχολούνται με αυτό;
Το surf ή το SUP surf, δεν σημαίνει απλώς παίρνω ένα κύμα και το ταξιδεύω. Οποιοσδήποτε ασχολείται με αυτά, πρέπει να έχει στο μυαλό του δυο βασικούς κανόνες: 1. Οφείλεις να μην μπαίνεις σε κύμα στο οποίο είναι πάνω κάποιος και το ταξιδεύει. Αν παίρνεις κύμα, δεν πρέπει να σε κόψει κανείς. Την ώρα που ξεκινάμε να κάνουμε paddling κοιτάζουμε δεξιά και αριστερά για να δούμε αν έχει πάρει κάποιος άλλος το κύμα. Αν μπει κάποιος, οι άλλοι οφείλουν να φεύγουν. 2. Κάθε φορά που επιστρέφουμε στο line up, οφείλουμε να μπούμε από τα πλάγια, καθώς πιθανότατα κάποιος έρχεται πάνω στο κύμα.
Στόχος των παραπάνω είναι η αποφυγή ατυχημάτων. Αν πάρουν 15 άτομα το ίδιο κύμα θα υπάρχουν τραυματισμοί, κάτι που κανείς δεν θέλει. Πρέπει να υπάρχει σεβασμός στους κανόνες για να είναι ασφαλές το surf. Εκτός από τα να βλέπουμε τα εντυπωσιακά βίντεο με τους αθλητές, καλό είναι να μάθουμε τα βασικά, δηλαδή, πώς να κινούμαστε μέσα στη θάλασσα με ασφάλεια.

Ποια συμβουλή θα έδινες σε όσους ξεκινούν να ασχολούνται τώρα με το surf;
Πιστεύω ότι όταν επιλέγουν πολυσύχναστα spots θα πρέπει να υπάρχει σεβασμός ως προς το ότι δεν μπορούν να πάνε εκεί που πάνε οι πιο έμπειροι. Όταν δεν ξέρεις να κάνεις surf δεν πας στο κέντρο, κάθεσαι στις άκρες. Δεν μπορείς να κάτσεις εκεί που βγαίνει το μεγαλύτερο κύμα. Αυτό θα έρθει σιγά σιγά, προοδευτικά, με την ενασχόληση. Το surf από μόνο του δεν επαρκεί για να εξελιχθεί κάποιος. Ειδικά στην Ελλάδα που πρέπει να κάνει κανείς χιλιόμετρα για να ακολουθεί το κύμα. Οι πιθανότητες να κάνεις surf είναι περίπου 60 φορές το χρόνο αν κυνηγάς το κύμα. Για να υπάρχει εξέλιξη λοιπόν, θα πρέπει να κάνεις πολλά γύρω από αυτό. Ασκήσεις ισορροπίας, συγκεκριμένη προπόνηση για τις μυϊκές ομάδες που δουλεύουν την ώρα του surf, όπως π.χ. στο paddling. Έτσι, όταν έρθει η μέρα που θα βγάλει κύμα, δεν θα νιώθεις ότι δεν έχεις δύναμη να συνεχίσεις μετά από μόλις μια ώρα. Προσωπικά, κάνω προπόνηση έξω με σουηδική μπάλα, ποδήλατο, τρέξιμο, yoga, Pilates, κολύμπι, που συμβάλλουν στην ενδυνάμωση, ελαστικότητα και καλή ευλυγισία, για να έχω διάρκεια όταν θα έχει κύμα.

Τα τελευταία χρόνια παρατηρείται ανάπτυξη του surf στην Ελλάδα. Τι θεωρείς ότι έχει συμβάλλει σε αυτό και πώς θα μπορούσε να αναπτυχθεί ακόμη περισσότερο στη χώρα μας;
Το surf από μόνο του συνδυάζει ένα στυλ, μια κουλτούρα, την ελευθερία που σου δίνει η θάλασσα, τα στοιχεία της φύσης, το γεγονός ότι είσαι μόνο εσύ και η θάλασσα. Ο κόσμος ανακαλύπτει σιγά σιγά αυτή τη νοοτροπία και ότι η πρόσβαση στο νερό είναι εύκολη. Χρειάζεσαι μόνο μια σανίδα, κερί και μια στολή. Επίσης, σαν σπορ είναι πολύ παρεΐστικο. Μαζεύονται φίλοι και μπαίνουν στο αυτοκίνητο για να πάνε να βρουν το κύμα. Ο ένας τραβάει τον άλλο. Είναι ενδιαφέρον, ακόμη, πόσες γυναίκες μπαίνουν στο νερό. Αποδεικνύεται ότι το surf δεν κοιτάζει φύλο, είναι για όλους ίδια η χαρά. Επίσης, υπάρχουν πλέον πολλές σχολές. Έγινε πρόσφατα και Ολυμπιακό άθλημα. Δεν υπάρχει ταβάνι στην εξέλιξη για τους σερφίστες, αφού σε κάθε spot το κύμα είναι διαφορετικό. Η αλήθεια είναι ότι surf σωστό και με εμπειρία, κάνουν στη χώρα μας άνθρωποι που μετριούνται στα δάχτυλα του ενός χεριού. Θα ήταν σωστό στην Ελλάδα να γίνει μια μεθόδευση από τους συλλόγους. Να μην υπήρχαν αυτοί που ξεφυτρώνουν με στόχο το προσωπικό όφελος. Ο δάσκαλος πρέπει να εμπνέει, να προκαλεί σεβασμό, να έχει υπεροχή γι’ αυτό που διδάσκει. Νομίζω ότι παίζει επίσης ρόλο η πρωτοβουλία των γονιών να φέρουν από μικρά τα παιδιά σε επαφή με τη θάλασσα και κύματα. Στη συνέχεια, με τη βοήθεια κάποιας σχολής με πιστοποίηση, στην οποία θα καταλήξουν μετά από μια καλή έρευνα και καλές συστάσεις, να γνωρίσουν τα παιδιά το άθλημα του surf. Είναι βασικό για τα παιδιά να μην πάρουν λάθος κατεύθυνση, καθώς πρόκειται γα ένα άθλημα με μεγάλο βαθμό επικινδυνότητας, που θέλει προσοχή.

Τι μήνυμα θα ήθελες να περάσεις στους νέους;
Σε μια χώρα που βρέχεται από θάλασσα, νομίζω ότι πρέπει ως λαός να στραφούμε στα θαλάσσια σπορ. Μπορεί ένας γονιός να πάρει ένα foamy surf board (σανιδάκι εκμάθησης) για τη θάλασσα, αντί για κουλούρα, περνώντας έτσι στο DNA του παιδιού την αγάπη για το surf. Και αυτό μπορεί να γίνεται σχεδόν όλο το χρόνο στην Ελλάδα. Στη θάλασσα είναι απλή η προσέγγιση. Επίσης, υπάρχουν σχολές και εκπαιδευτές. Υπάρχει επίσημο σωματείο. Όλοι αυτοί ασχολούνται με το surf επειδή το αγαπάνε, δεν υπάρχει συμφέρον. Η θάλασσα είναι το πάθος μας, δεν βγάζουμε χρήματα από αυτό. Για μένα δεν υπάρχει μεγαλύτερη χαρά, όλες μου οι αναμνήσεις είναι από τη θάλασσα. Οποιαδήποτε παιδί κι αν ρωτήσεις ποια είναι η αγαπημένη του ανάμνηση, θα σου πει το καλοκαίρι και η θάλασσα.